Świadome jeździectwo Kottas o ujeżdżeniu

Spójny i całościowy wykład jednego z najbardziej uznanych szkoleniowców światowego formatu.

Słowo wstępne, Wacław Pruchniewicz

Przez kilka lat pracowałem jako trener w Austrii, w Mauerbach, miejscowości położonej na skraju Lasku Wiedeńskiego. Szkoliłem tam m.in. nastolatkę Caroline Kottas i jej wałacha Happy. Wtedy też poznałem jej ojca – Arthura Kottasa-Heldelberga, który został właśnie pierwszym jeźdźcem

w Wiedeńskiej Dworskiej Szkole Jazdy. Kiedyś w rozmowie zdradził mi, że zamierza opisać swoje doświadczenia jeździeckie oparte na ponad czterechsetletniej tradycji tej szkoły. Od tej pory czekałem z niecierpliwością na jego książkę o ujeżdżeniu. I wreszcie, w 2011 r. podczas Global Dressage Forum, międzynarodowego spotkania jeźdźców, trenerów i sędziów ujeżdżeniowych, które odbywało się w Hooge Mierde w Holandii, wręczył mi egzemplarz z piękną, osobistą dedykacją.

Książka, którą trzymacie w ręku, jest niezwykła… Napisał ją prawdziwy koniarz – człowiek mający ogromne wyczucie jeździeckie, rozumiejący konie, znający ich potrzeby i potrafiący z nimi współpracować. Autor bazuje na osiągnięciach dawnych mistrzów, a zarazem wzbogaca je o nowe doświadczenia, przez co prezentowana tu szkoła jazdy konnej staje się o wiele bogatsza.

Dzięki właściwemu szkoleniu wszystkie konie mogą stać się silne, bardziej dojrzałe i ufne, a ich wcześniejsze słabości mogą zostać pokonane. Nie jest to jednak proste, wymaga czasu i poświęcenia. Żadna droga na skróty nie jest możliwa. Żadne sztuczki nie zastąpią prawidłowego wyszkolenia podstawowego. Arthur Kottas-Heldelberg przekonuje, że koń trenowany według zasad szkoły klasycznej będzie sprawny, silny, rozluźniony, posłuszny, a co więcej – szczęśliwy, gdyż będzie w pełni rozumiał to, czego się od niego wymaga. Podkreśla też, że w klasycznym szkoleniu nie ma miejsca na przemoc. Przemoc to błąd i nie ma nic wspólnego z klasyczną tradycją.

Dlatego warto z uwagą słuchać dawnych mistrzów.